Milionerka, która trzykrotnie zmieniła płeć, sprzedaje ostatni zamek w Szkocji. Przed nazistami ukrywali się królowie, a nocowali w nim studenci

Ostatni zamek zbudowany w Szkocji spotkał trudny los. W ciągu 117 lat swojego istnienia Carbisdale było „Zamkiem Pogardy”, schronieniem dla królów Norwegii i schroniskiem młodzieżowym. Od 2014 roku Carbisdale stoi puste i z powodu braku środków na odbudowę stopniowo popada w ruinę. Zbawienie nadejdzie dopiero w 2022 roku. Nazwisko przejęła ekscentryczna miliarderka Samantha Cain, która podobno trzykrotnie w życiu zmieniła płeć. Wydała miliony funtów na renowacje, a nawet planowała wybudować w okolicy budynek podobny do Wiszących Ogrodów Babilonu. Jednak górale mieszkający w okolicznych zamkach zareagowali na swoich nowych sąsiadów bez entuzjazmu. Nie mogąc wytrzymać napiętej sytuacji, nieprzyjemnych plotek i obelg, Kane poddał się. Niedawno pojawiła się informacja, że ​​szuka nowego właściciela dla Carbisdale. Zamek jest wystawiony na sprzedaż za 5 milionów funtów. Lenta.ru dowiedziała się wszystkiego o trudnych losach ostatniego szkockiego zamku.

Jak Lady Samantha Kane przyjęła swoje nazwisko i jak je zmieniła

Lady Samantha Kane urodziła się w Iraku w 1960 roku. W tym czasie nazywała się Sam Hashimi i była najstarszym dzieckiem w zamożnej rodzinie. Chłopiec od dzieciństwa był dziwny, dlatego rodzice wysłali go z Iraku do Anglii. Następnie Hashimi ukończyła prestiżowy uniwersytet Northumbria i w latach 80. szybko osiągnęła sukces w karierze. Hashmi wykorzystał szczyt boomu naftowego w Wielkiej Brytanii, aby założyć własną firmę w celu negocjowania umów między Wielką Brytanią a Arabią Saudyjską.

Dzięki edukacji w Anglii i doskonałej znajomości języka arabskiego został milionerem. Nadzorował duże kontrakty na budowę hoteli, brał udział w inwestycjach i prawie został szefem klubu piłkarskiego. Hashmi osobiście znała wielu przedstawicieli ówczesnej klasy wyższej, w tym na przykład księżną Dianę. Pobrali się w 1984 roku i mają dwóch synów. Uzyskał także drugie wykształcenie i został dyplomowanym prawnikiem.

W 1997 roku Hashmi po raz pierwszy została Samantą. Potem jego żona zerwała z nim wszelkie kontakty i zabroniła mu widywać się z synem. Miał też problemy z pracą i klientami, przez co wiele osób zwróciło się przeciwko niemu.

Hashmi, niepewna słuszności swojej decyzji, przez siedem lat pozostała kobietą, a następnie ponownie stała się mężczyzną. Przyjął nowe imię Charles. Ale ten etap nie trwał długo. W 2017 roku zniknęły nazwiska Sam, Charles i Hashimi. Zamiast tego mamy Samanthę Kane, ekscentryczną miłośniczkę tweedowych garniturów i misternych kapeluszy.

W 2022 roku udała się do północno-zachodniej Szkocji. Tam, na górze, zobaczyła zamek Carbisdale. W tym czasie popadł w poważną ruinę i przez 11 lat stał pusty. Wystawiono go na sprzedaż, ale dawnego schroniska nikt nie chciał kupić. Było jasne, że taka nieruchomość będzie wymagała znacznych inwestycji ze strony nowego właściciela. Ale kiedy Kane usłyszał historię pierwszego właściciela zamku, był zafascynowany.

Jak wygląda zamek Carbisdale i dla kogo został zbudowany?

Carbisdale położone jest na wzgórzu w środkowej części regionu Highlands, obok małego jeziora. Za ogromną kamienną bramą stoi wieża zegarowa. Zamek ma 40 pokoi, 365 okien, 17 kominków, 22 rzeźbione drewniane misy na owoce i cztery potrójne wizerunki książąt w centralnym witrażu.

Budowę zamku rozpoczęto w 1905 roku i jak na ówczesne standardy założenia jego wyglądu były skandaliczne. Carbisdale zostało zbudowane dla drugiej żony George'a Grenville'a, Mary Caroline Blair, księżnej Sutherland i Williama Sutherlanda-Levesona-Gowera, trzeciego księcia Sutherland. Ich związek przypominał romans.

Mary Caroline Mitchell, lat 24, córka dyrektora Uniwersytetu Oksfordzkiego, wyszła za mąż za byłego żołnierza. W tym czasie pracował już jako menadżer dla księcia Sutherland, jednego z najbogatszych ludzi w Anglii. Książę był żonaty i szanowany członek wyższych sfer. Królowa Wiktoria odwiedziła go osobiście.

W pewnym momencie doszło do romansu pomiędzy Sutherlandem i Mary Caroline. Uważa się, że została jego kochanką, gdy owdowiała. Jednak w tej kwestii nie ma zgody.

Oficjalną przyczyną śmierci męża był wypadek na polowaniu. Krążyły jednak pogłoski, że został zabity lub że z rozpaczy popełnił samobójstwo, gdy dowiedział się o romansie żony. Ale wkrótce po jego śmierci książę Sutherland zaczął pojawiać się wszędzie z Mary Caroline. W tym okresie książę był jeszcze żonaty z matką pięciorga swoich dzieci, ale wkrótce został wdowcem.

Od razu zaczął mówić o ślubie, ale uważał, że zgodnie z przepisami wdowiec musi spędzić co najmniej rok w żałobie. Sama królowa Wiktoria radziła poczekać. Ale książę pokazał swoją wolę. Cztery miesiące po pogrzebie para wzięła cichy ślub w Dunindin Village na Florydzie w USA. Ten czyn był szokiem dla rodziny Sutherlanda i otaczających go osób.

Z powodu łamania zasad Mary Caroline nie została w pełni zaakceptowana przez wyższe sfery. A dzieci i krewni księcia otwarcie jej nienawidzili. Sutherland dowiedział się o tym i wcześniej zmienił testament, pozostawiając większość swojego majątku i majątku drugiej żonie.

Owdowiała po raz drugi w 1892 roku, księżna Sutherland została sama z dziećmi zmarłego męża. Oczywiście nie uznali testamentu i zaczęli go kwestionować w sądzie. Nie chcieli zostawić Mary Caroline ani grosza. Próba nie była łatwa. W pewnym momencie księżna spaliła kilka listów od męża, aby uchronić się przed atakami i zachować choć część swojego majątku.

Maria Karolina zgodziła się. W 1905 roku rozpoczęła budowę zamku Carbisdale, „Zamku Pogardy”, który byłby ostatnim zamkiem zbudowanym w Szkocji.

Ku rozczarowaniu pasierba dorastał naprzeciwko własnej posiadłości, więc w drodze na południe czwarty książę Sutherland nieuchronnie natknął się na Wieżę Zegarową w Carbisdale, dom swojej niekochanej macochy. Jednocześnie wdowa z zemsty nie umieściła na wieży zegara. Nie chciała oddawać swojego czasu ludziom, którzy chcieli jej wszystko odebrać.

W trzecim małżeństwie miała szczęście, ale małżeństwo nie trwało długo. Maria Caroline zmarła w 1912 roku, pięć lat przed ukończeniem zamku.

Według nowej właścicielki zamku Cane czasami czuje ona obecność swojej pierwszej właścicielki. Widzi siebie na obrazie „Kobieta w bieli” wiszącym w sali bilardowej, a nawet w nocy słyszy swoje kroki.

Pułkownik Theodor Salvesen, zamożny szkocki biznesmen norweskiego pochodzenia, kupił zamek w 1933 roku. Podczas II wojny światowej zapewnił zamek jako schronienie dla króla Haakona VII i księcia koronnego Norwegii Olafa. Nazistowska okupacja Norwegii zmusiła rodzinę królewską do opuszczenia kraju.

W pewnym sensie przeprowadzka do Carbisdale sprowokowała pojawienie się nowego ducha, który według księżnej Marty Louise do dziś nawiedza rodzinną rezydencję norweskiego monarchy Skauguma.

Podczas gdy rodzina królewska ukrywała się w Szkocji, jej rezydencję przejął nazistowski generał Wilhelm Redish. Uważany był za jednego z najbliższych oficerów Hitlera i był bezpośrednio odpowiedzialny za masowe deportacje norweskich Żydów do obozów zagłady.

Podczas służby w Norwegii awansował ze stanowiska Obergruppenführera SS i szefa policji na generała SS. 8 maja 1945 roku popełnił samobójstwo, aby uniknąć procesu po kapitulacji Niemiec przed aliantami.

Rzodkiewkę znaleziono postrzeloną w głowę na sofie w pokoju, który później stał się pokojem dziecięcym Marthy Louise. Księżniczka, będąca już nastolatką, nie raz skarżyła się, że w ciemności w nocy patrzy na nią sylwetka mężczyzny. Zaledwie kilka lat później ojciec powiedział jej, że Reddish mieszkał i umarł w tym pokoju.

Carbisdale to hostel od wielu lat.

Po powrocie norweskiego monarchy do ojczyzny w 1945 roku właściciele Carbisdale podarowali zamek Szkockiemu Stowarzyszeniu Schronisk Młodzieżowych. Schronisko otrzymało nie tylko budynek, ale także wszystkie pozostałe meble i obrazy znajdujące się w jego wnętrzu. Otworzył swoje podwoje dla gości 2 czerwca 1945 roku. Hostel ten cieszył się dużą popularnością wśród gości i działał przez prawie 60 lat.

W tym czasie zamek zarósł opowieściami i duchami. W ten sposób pokój 218 zasłynął z dziwnych wydarzeń. Turyści słyszeli głosy dzieci, dźwięki dud, a czasem nocą spadające nagle krople deszczu.

Ponadto ogrodnicy i goście często zauważyli na zamku i jego okolicach ubraną na biało kobietę, a mianowicie Blair.

Niestety z biegiem czasu obiekt zaczął wymagać coraz większej uwagi. Ciągle wymagał kosztownych napraw, a rachunki stawały się nie do zniesienia. Nie mogąc uiścić opłat, hostel przestał istnieć w 2011 roku.

Samantha Kane dosłownie uratowała zamek. Dostała go prawie za darmo, ale było jasne, że naprawa będzie kosztować fortunę. Obraz zamkowy był w drodze do Sotheby's, kiedy interweniował Kane. Uratowała około 13 pudeł z obrazami do dekoracji odrestaurowanego budynku. Kane planował zakup antycznych mebli, aby udekorować cały zamek.

Zakończono już pierwszy etap naprawy i renowacji. Plany obejmują trzypiętrowe spa, siłownię i basen bez krawędzi rozciągający się do rzeki Kyle w Sutherland.

Na zamku znajdować się będzie także kino i oczywiście wiszące ogrody, o których Kane marzył od chwili ich zakupu. „Schody prowadzące w dół wzgórza i przepływająca pod nimi woda pozwolą mu dobrze wtopić się w rodzimą florę Szkocji” – powiedziała. Kolejnych 13 pokoi z łazienkami jest w trakcie renowacji.

Celem Kane'a było ponowne uczynienie Carbisdale wielkim i przekształcenie go w najbardziej pożądany prywatny klub na świecie, zachowujący „ostatni zamek Szkocji” dla przyszłych pokoleń. Ambicje Lady Carbisdale były nieograniczone. Chciała połączyć świat biznesu, polityki i mody i stworzyć na zamku coś w rodzaju Davos. W końcu „ośrodki narciarskie są stąd bardzo blisko”. We wsi Carbisdale Lough planowana jest wioska ekoturystyczna.

Lady Carbisdale chciała wydać 10 milionów funtów na budowę swojego wymarzonego zamku, ale rzeczywisty koszt był bliższy 18 milionom funtów. A teraz wygląda na to, że będzie musiała porzucić swój pomysł w połowie drogi, aby osiągnąć nieuchwytne zwycięstwo.

Tydzień po ogłoszeniu otwarcia kobiecego „Klubu Holenderskiego” i zniżki dla pierwszych 100 członkiń, Kane ogłosił plan rezygnacji z nazwiska. Teraz został sprzedany za 5 milionów funtów (632,2 miliona rubli).

Obiecała jednak: „Nie odejdę, dopóki ludzie podzielający moją wizję nie pokochają i nie docenią tego zamku”. Być może jest jeszcze nadzieja dla zamku i jego wielu upiornych mieszkańców.

Источник: Lenta.Ru