„Nie ma znaczenia, kto pracuje: mężczyzna czy kobieta”. Spawaczka opowiada o „niekobiecym zawodzie” i wyjeździe do USA

- Moi rodzice, były chłopak i przyjaciele śmiali się ze mnie. Powiedzieli: Kto cię zatrudni, jesteś kobietą, tylko tracisz czas. Ale nie obchodziło mnie, co mi mówili, bo nikogo nie słuchałem.

— Znalazłem warsztat tuningowy. A ścigałem właściciela tej firmy bardzo długo. Po prostu go przekonałem. Napisałem, zadzwoniłem i namówiłem ich, żeby przynajmniej spotkali się na rozmowie kwalifikacyjnej. Zatrudnili mnie więc z wielkim trudem. Rozumiem mężczyzn, którzy mi wtedy nie wierzyli. Dziewczyna była młoda. Kto wie! Być może będzie chciała gotować dzisiaj, ale nie będzie chciała gotować jutro. A ludzie potrzebują pracy” – mówi Elizaveta.

„Nie miało znaczenia, czy pracował mężczyzna, czy kobieta”. Tyle, że przez 10 lat pracy zawsze pomagałem w trudnych zadaniach. Jeśli fizycznie nie mogę usunąć, zdemontować ani złożyć jakiegoś przedmiotu, mężczyźni robią to za mnie. Jestem niska, mam 163 cm wzrostu. Mężczyźni to rozumieją i pomagają mi w sytuacjach, z którymi fizycznie nie mogę sobie poradzić.

„Wielu moich klientów było dla mnie miłych, a nawet prosiło mnie o wykonanie prac wykończeniowych”. Ale byli też sceptycy. Zdarzyło się to raz czy dwa razy. Pracowałem, a mój szef podszedł do mnie i kazał mi cofnąć się o krok i udawać, że pracuję na innej maszynie. Klientowi powiedziano, że robotę wykonuje jakiś Wania, ale tak naprawdę to byłem ja” – wspomina spawacz.

„Zaczęli pisać SMS-y i dzwonić, mówiąc: «Och, to super»”.

— Przez Internet znalazł mnie mężczyzna i zaproponował przeprowadzkę do USA i współpracę z nim. Dzięki temu poznaliśmy się osobiście. Okazało się, że jest także spawaczem. I nagle zaczęła się nasza miłość. Już się tak nie bałam, bo poznałam go lepiej. Zamieszkałem z nim jako chłopak i najpierw z nim pracowałem. Teraz jestem żoną tego mężczyzny.

„Oczywiście, zwłaszcza kiedy przeprowadziłam się do Stanów Zjednoczonych w celach zawodowych, zaczęli do mnie pisać, dzwonić i mówić: «Och, jesteś niesamowity»”. Tak, jasne. Ale gdzie byłeś wcześniej? Zawsze tak jest. Na początku się śmiejesz, ale kiedy osiągniesz pewien poziom, zaczynasz mówić: „Och, znam tego gościa”. Jest to sytuacja normalna i standardowa.

Według Elizavety pensja spawacza w USA jest wyższa niż w Rosji, ale koszty życia są tam znacznie wyższe, więc nie ma zasadniczej różnicy w zarobkach. Wszystko zależy od doświadczenia i kwalifikacji. Tym, którzy myślą o przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych i zarabianiu na życie jako spawacz, doradza naukę języka angielskiego. Jeśli nie znasz języka angielskiego, nie zostaniesz zatrudniony w dobrej firmie.

– Mężczyźni myślą szerzej. A kobiety są bardzo skrupulatne. Czyli nawet nie jest to problem ze spawaniem, ale w ogóle. Na przykład, jeśli spojrzysz na to, kto montuje silniki lotnicze? To właśnie robią kobiety. Dzieje się tak dlatego, że dbałość o szczegóły jest taka, że ​​nie przeoczą żadnego punktu, który mógłby przeoczyć człowiek. Nie dlatego, że jest zły czy leniwy. Nie, po prostu my, kobiety, dużo bardziej skupiamy się na szczegółach – mówi spawaczka.

Источник: 72.RU - главные новости Тюмени. Shkulev Digital