Alena Babenko: „Na stadionie kibicuję hokejowi jak szalona”

— Szczerze mówiąc, moje zaproszenie było bardzo nieoczekiwane. Jedyne co wiedziałem o tej serii to to, że była popularna. Interesuję się hokejem, ale nigdy nie widziałem ani jednego odcinka. Mój mąż gra w amatorskiej drużynie i przyjaźni się z wieloma znanymi hokeistami. Specjalnie dla Jurija Babenko, który podarował mi markową koszulkę z napisem „Babenko” na plecach. Ale to wszystko wydarzyło się dużo wcześniej. Wreszcie możesz zobaczyć, jak pojawiła się ta szansa.

Moje uczucia są silne. Nie wiem jak kibicować hokejowi w pobliżu telewizora, ale gdy tylko dojdę na stadion, coś się dzieje i zaczynam krzyczeć jak szalona, ​​a głos mi się łamie. Bardzo się rozproszyłem podczas kręcenia sceny, w której chłopcy grają w hokeja. Powtarzali mi. „Alena, dlaczego krzyczysz? „Kamera patrzy na lód, a nie na ciebie!” I ledwo mogłem się powstrzymać.

Poznałem też wspaniałego aktora, który gra jedną z głównych ról, Władimira Zajcewa. W tym sezonie nawiązaliśmy osobistą relację z jego postacią, jak w filmie Eldara Ryazanova „Office Romance”. Poprzez wzajemne odrzucenie - romantyczne uczucia. Oczywiście znalazłem wspaniałego partnera, cudowną osobę i rzadkim zbiegiem okoliczności jesteśmy teraz przyjaciółmi rodziny i komunikujemy się.

- Tak, jeden sezon z Romanem Kostomarowem, drugi z Aleksiejem Tichonowem. Zwiedzaliśmy miasta, w których chłopcy łyżwiarze figurowi często grali w hokeja. A nasze dziewczyny tego żądały. Kiedy więc wziąłem drążek do ręki, nie myślałem o tym, jak go spowolnić i jak go obrócić. Ilya Averbukh powiedział: „Tak samo, jak jeździłeś na łyżwach w epoce lodowcowej, więc jeździłeś w hokeju!” Było takie podekscytowanie, że biegliśmy jak szaleni, próbując znaleźć krążek.

„To nieprzyjemne, ale musisz być przygotowany”. Mam nadzieję, że kino akcji na żywo przetrwa. Inaczej przez długi czas nie bylibyśmy w stanie ruszyć tą siecią neuronową. Ale mam zbawienie – teatr! Zastąpienie ludzi na scenie sztuczną inteligencją jest absolutnie niemożliwe. Komunikacja w czasie rzeczywistym trwa wiecznie. Polski aktor i reżyser Gustav Gołówek powiedział kiedyś: „Jeśli dwie osoby mówią, a trzecia słucha, to jest to teatr”. Więc nie zgubimy się.

– Mam psa, którego lubię. Ale prawie nie mam czasu na spacery i zabawę z nią, a uwielbiam to zajęcie. Nie chodzi tylko o karierę i oglądanie filmów. Jednak ostatnio udało mi się obejrzeć dwa filmy radzieckie. „Romans kochanków” Andrieja Konczałowskiego i „Sukces” Konstantina Kudyakowa. Przyglądałem się temu z wielką radością. A dwa niemieckie filmy „Gry królewskie” nie są nowe, ale „Życie się zatrzymało”. Świetne też. Planujemy jeszcze kilka odcinków. A książki to „Sny pasji” i „Wywiad” Terry’ego Gilliama na temat relacji między Aleksandrem Blokiem, Ljubowem Mendelejewą i Andriejem Biełym. Szanuję go jako największego marzyciela i wynalazcę.

– Nie spędzam czasu na portalach społecznościowych. Czasami mnie to złości. Ale to prawda, jeśli chodzi o kulturę anulowania. Nie mogę się z tobą kłócić. Ale proszę, wybacz mi. Nieprzyjemne jest też dla dziennikarzy atakowanie i szybkie odbieranie wszystkiego. Kiedyś tak było. Dziennikarz spotkał się z artystą i o coś go zapytał. Teraz nie ma już nic do roboty. Poszedł do sieci społecznościowych, wpisał tam wszystko i napisał wszystko, co chciał. To jest błędne.

Источник: РИА Новости: главные новости часа