Po węglowodorach: jak wybory prezydenckie w USA wpłyną na światową energetykę

Formuła ta podsumowuje rezultaty polityki energetycznej administracji Josepha Bidena, która twierdzi, że „trendy są ważniejsze niż osobowości”. Dobrym przykładem jest przemysł naftowy. Biden rozpoczął swoją prezydenturę od cofnięcia pozwolenia na budowę rurociągu Keystone XL, który był częścią systemu rurociągów służących do transportu ropy naftowej z kanadyjskiej prowincji Alberta do portów eksportowych na wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej. Kanada znajduje się w piątce największych producentów ropy, ale brak możliwości eksportu oznacza, że ​​kanadyjska ropa jest zasadniczo zamknięta na rynkach Ameryki Północnej, a handel kluczową ropą Western Canada Select jest ponad 100% dyskontowany w stosunku do ropy Brent. . 20 dolarów za baryłkę.

Ogłoszony w dniu inauguracji Bidena zakaz projektu Keystone XL opóźnił rozwiązanie tych kwestii i pośrednio ułatwił sojuszowi OPEC+ przywrócenie równowagi na rynku. Spowodowało to jednak modernizację rurociągu TMPL, który ma transportować ropę naftową z Alberty do portów eksportowych, ale działa w całości na terenie Kanady. Do maja 2024 roku zdolności produkcyjne TMPL wzrosną z 300 000 baryłek dziennie (b/d) do 890 000 baryłek dziennie (b/d). Stanowi to prawie 20% kanadyjskiej produkcji ropy. Dzięki temu kanadyjscy producenci mogli zwiększyć podaż na rynki światowe.

Jednocześnie za prezydentury Bidena wiele krajów, które nie uczestniczyły w podziale kwot, było w stanie szybko zwiększyć wydobycie i eksport ropy. Mówimy o Brazylii, Gujanie i Argentynie, które w 2023 r. łącznie wyprodukowały o 1,3 mln baryłek dziennie więcej kondensatu ropy i gazu niż w 2019 r. Według Energy Institute łączny udział tych krajów w światowej strukturze produkcji wzrósł z 4% do 6%. Rozwój argentyńskiej formacji łupkowej Vaca Muerta jest pod kilkoma względami podobny do rozwoju największych formacji łupkowych. Obsługujemy również pływające statki produkcyjne, magazynowe i rozładunkowe (FPSO) na wodach Brazylii i Gujany, a także w Stanach Zjednoczonych.

W samych Stanach Zjednoczonych produkcja na koniec 2023 r. przekroczyła poziom sprzed pandemii Covid-19 (12,9 mln baryłek dziennie w porównaniu z 12,3 mln baryłek dziennie). Co najważniejsze, w kwietniu 2024 r. administracja Bidena wydała zezwolenie na projekt głębokowodnego terminalu eksportowego SPOT o przepustowości 2 mln baryłek dziennie. Terminal, który będzie działał do 2027 roku na wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej, będzie mógł przyjąć bardzo duże tankowce (klasy VLCC) i zwiększy eksport amerykańskiej ropy z obecnych 4 mln baryłek dziennie do 6 mln baryłek dziennie. W rezultacie USA staną się drugim po Arabii Saudyjskiej eksporterem ropy, a OPEC+ stanie się mniej efektywny, jeśli tak będzie dalej.

Zawieszenie nowych zezwoleń na eksport skroplonego gazu ziemnego (LNG) w styczniu 2024 r. nie miało istotnego wpływu na rynki energii. Ograniczenia, unieważnione sześć miesięcy później przez sąd rejonowy w Luizjanie, nie miały zastosowania do już realizowanych projektów, które znacząco zmieniłyby podaż i popyt na rynkach światowych. Według Energy Information Administration (EIA) całkowita przepustowość północnoamerykańskich pociągów LNG wzrośnie ponad dwukrotnie z obecnych 320 milionów metrów sześciennych do 680 milionów metrów sześciennych do końca 2028 roku. m/dzień (ekwiwalent regazyfikacji). Trzy czwarte wzrostu będzie pochodzić ze Stanów Zjednoczonych, a pozostała czwarta z Kanady i Meksyku.

Dla porównania, według Europejskiej Sieci Operatorów Systemów Przesyłowych (ENTSOG) całkowity import gazu do UE w pierwszych dziewięciu miesiącach 2024 r. wyniósł prawie 800 mln metrów sześciennych. m/dzień, z czego 296 mln metrów sześciennych. m dziennie - 98 milionów metrów sześciennych. m LNG. m/dzień - dostawy od Gazpromu. Wprowadzenie nowych projektów zwiększy dostępność gazu w Europie, a w Europie pojawią się nowi gracze.

Wśród nich jest Türkiye, które w 2020 roku odkryło złoże gazowe Sakarya na Morzu Czarnym z zasobami wynoszącymi co najmniej 540 miliardów metrów sześciennych. m gazu. Obecne wydobycie gazu w Sakaryi wynosi już około 5 milionów metrów sześciennych. m/dobę, ale do końca lat 20. XX w. wzrośnie do 60 mln m3. m. To przekracza obecny import LNG do Turcji. Dzięki temu Türkiye będzie mogło rozpocząć dostawy gazu na rynek europejski, co w dłuższej perspektywie pomoże ustabilizować ceny.

Światowe i technologiczne trendy ukształtowały także rozwój energetyki niskoemisyjnej. Według Międzynarodowej Agencji Energii Odnawialnej (IRENA) w latach 2020–2023 średni globalny koszt oddania do użytku lądowych turbin wiatrowych spadł o 25%, a paneli słonecznych o 26%. To w dużej mierze wyjaśnia, dlaczego zainstalowana moc elektrowni wiatrowych w Stanach Zjednoczonych wzrosła w ciągu ostatnich czterech lat o prawie 30%, ze 118 gigawatów (GW) do 152 gigawatów (GW), podczas gdy moc dużych elektrowni słonecznych wzrosła 2,5-krotnie. z 46 GW do 113 GW).

Wskaźnik ten nie uwzględnia sektora mieszkaniowego, który jest motorem rozwoju małych rodzin. Według EIA w tym samym okresie zainstalowana moc fotowoltaiczna poza siecią w USA wzrosła z 28 GW do 52 GW, przy czym do września 2024 r. na gospodarstwo domowe będzie przypadać 36 GW – wynika z EIA. W 2023 roku Kongres przedłużył o prawie 10 lat federalny program umożliwiający odliczenie części kosztów zakupu i instalacji paneli słonecznych poza siecią od podatku od osób fizycznych. Dlatego też oczekuje się, że boom na energię słoneczną poza siecią w USA będzie kontynuowany niezależnie od wyniku wyborów prezydenckich.

To samo dotyczy sektora magazynowania energii, na który istnieje szczególne zapotrzebowanie od czasu kryzysu energetycznego na początku lat 20. XX w., kiedy odnawialne źródła energii nie były w stanie sprostać wzrostowi popytu po pandemii Covid-19. Zainstalowana pojemność magazynów amerykańskiego przedsiębiorstwa energetycznego wzrosła z 1,5 GW w grudniu 2020 r. do 24,5 GW we wrześniu 2024 r. Konieczność zbilansowania wykorzystania energii odnawialnej w pochmurnych i spokojnych warunkach pogodowych napędza ciągły wzrost wykorzystania urządzeń magazynujących. W związku z tym oczekuje się, że ogólny udział wytwarzania energii wiatrowej i słonecznej wzrośnie, z 11,6% w 2020 r. do 15,5% w 2023 r.

Jednocześnie Stany Zjednoczone odegrają ważną rolę na rynku energii jądrowej, na którym pojawiają się nowe nisze popytowe. Duże firmy informatyczne, które muszą dostarczać niskoemisyjną energię do swoich centrów danych 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, będą w przyszłości głównymi klientami małych reaktorów modułowych (SMR). Jednym z producentów SMR jest amerykański NuScale, który rozpoczął już eksport swojej technologii za granicę. Latem ubiegłego roku Rumunia podpisała kontrakt na budowę SMR. Türkiye interesuje się także reaktorami firmy NuScale, która planuje uruchomić nową elektrownię jądrową, która zastąpi energię węglową.

Wreszcie rozwój transportu elektrycznego będzie wyznaczał także ogólne trendy. Uderzającym przykładem spadających cen technologii jest decyzja europejskich i amerykańskich organów regulacyjnych o nałożeniu ceł na chińskie pojazdy elektryczne. Udział pojazdów elektrycznych i hybryd typu plug-in w sprzedaży nowych samochodów osobowych w USA wzrósł z 2,3% w 2020 r. do 9,5% w 2023 r., a asortyment pojazdów wzrósł z 0,8% do 2,1%. Do 2030 roku wartości te wyniosą odpowiednio 55% i 17%, jak wynika z bazowej prognozy MAE, opartej na analizie bieżących trendów i regulacji.

Ogólnie rzecz biorąc, ostrożne podejście Partii Demokratycznej do tradycyjnej energetyki czy nieco konserwatywne poglądy Partii Republikańskiej na temat rozwoju odnawialnych źródeł energii mogą poważnie zmienić dotychczasowy trend, jakim jest wzrost eksportu ropy i gazu do USA, wraz z wzrost eksportu do USA nie może. Globalne skoki w rozwoju odnawialnych źródeł energii i transportu elektrycznego pomogą ustabilizować rynek węglowodorów. Kluczową „historią” w sektorze energetyki niskoemisyjnej będzie boom w zakresie magazynowania energii, który zwiększy niezawodność wykorzystania energii odnawialnej. Wisienką na torcie można uznać pojawienie się nowych nisz popytowych na rynku energetyki jądrowej, dla których Stany Zjednoczone posiadają możliwości technologiczne, w tym jeden z pierwszych na świecie projektów budowy reaktorów sodowych, który jest realizowany przez Stany Zjednoczone . Moc Tery.

Jednak wybory w USA mogą mieć poważne konsekwencje dla kwestii ochrony środowiska i regulacji energetyki. Mówimy o relacjach między Stanami Zjednoczonymi a Chinami, co jest szczególnie ważne dla „czystej” energii. Chiny są głównym producentem i przetwórcą metali i minerałów dla niskoemisyjnej energetyki i transportu, w tym krzemu, litu, grafitu i pierwiastków ziem rzadkich. Jeśli wygra Donald Trump, Stany Zjednoczone z pewnością podejmą kroki mające na celu zmniejszenie uzależnienia światowych rynków od chińskich dostaw. Jednocześnie prezydent Trump planuje zwiększyć presję na Chiny, aby budowały elektrownie węglowe, choć tempo ich pracy w ostatnich latach znacznie spadło.

Bardzo ważna dla rosyjskiej energetyki jest sytuacja w konfrontacji Stanów Zjednoczonych i Chin. Jeśli nowa zimna wojna stanie się faktem, może ułatwić reintegrację Rosji ze światową gospodarką, zwłaszcza jeśli zostanie rozwiązany największy od 80 lat konflikt zbrojny w Europie. Zniesienie sankcji zadecyduje, czy Rosja będzie w stanie wykorzystać możliwości zwiększenia eksportu energii w ciągu najbliższych pięciu lat w obliczu ciągłego wzrostu zapotrzebowania na ropę.

Poglądy redaktora mogą nie odzwierciedlać poglądów autora.

Источник: Forbes Россия