„Jeszcze nie jak bohaterowie dzieł Pelevina”: jak szybko znajdziemy się na wirtualnym cmentarzu

W Internecie istnieje już wiele podobnych ofert. Doszło do tego, że rytualne tabletki z kodem QR można zamówić na rynku za jedyne 500 rubli. Wykonane z metalu, grawerowane i dostarczane z taśmą dwustronną. Aby go zainstalować, wystarczy wykonać kilka prostych kroków. Miejsce montażu przetrzyj wilgotną szmatką, usuń folię ochronną z taśmy dwustronnej i przyklej tablicę na pomniku. Ścieżki cyfrowe prowadzą do powiązanych stron pamięci w Internecie. Wypełnia się go poprzez specjalny formularz, przypominający konto w serwisie społecznościowym.

Zadzwoniliśmy do kilku domów pogrzebowych i zapytaliśmy, czy mogą umieścić kody QR na nagrobkach. Na tę usługę nie ma jeszcze popytu, agent wyjaśnił, jak będzie wyglądać usługa i powiedziano mu, że nie ma jeszcze takich zamówień. Nie ma jednak problemów ze świadczeniem usług. W razie potrzeby istnieje możliwość wygrawerowania kodu QR. Cena standardowego pomnika, gotowego do montażu, wynosi średnio 50 000 rubli.

- Nie widzę w tym problemu. Ale ja też nie widzę w tym sensu. Dla kogo jest ten kod QR? Bliscy przyjaciele i krewni znają już Twoją stronę w sieci społecznościowej, ale nieznajomi nie są nią zainteresowani. Czy ta osoba jest znanym aktorem, pisarzem itp.? Więc on, jak sądzę, przyszedł odwiedzić bliskich na cmentarzu i przeszedł obok grobu jakiegoś chłopca. Na pomniku zobaczysz kod QR. „Absolutnie nie mam ochoty wchodzić na stronę czyjejś zmarłej osoby w sieciach społecznościowych” – powiedziała Elena.

- A kto nie jest zbyt leniwy, może za pomocą tego kodu QR przejść do strony zmarłego. Musimy jednak pamiętać, że nie każdy może być miły i uprzejmy. Byłbym przeciwny temu pomysłowi. Pozwól swoim przyjaciołom i rodzinie odwiedzać Cię tak często, jak chcą, czy to przy Twoim grobie, czy na Twoich stronach w mediach społecznościowych. Ale nie pozwoliłabym na to obcej osobie. „Osobista opinia” – skomentował inny obserwator.

- Być może takie amatorskie występy na krzyżu można nazwać bluźnierstwem. Jest to jednak kwestia etyki, a nie religii. Wydaje mi się, że społeczeństwo nie jest jeszcze gotowe na akceptację takich znaków. Zaproponuj na przykład wstawienie dziecku kodu QR, aby mógł szybko odnaleźć swoich rodziców. Ale czy jest to wygodne dla Twojego dziecka? Napis również nie jest przeznaczony do tego celu. Telewizor może wyświetlać wspaniałe zdjęcia Twoich zmarłych krewnych, ale dlaczego miałbyś to robić? Osobiście bym tego nie zrobił. Można się bez tego obejść, bo nie jest to tak ważne i cenne.

— Oczywiście, jest to istotne, ponieważ w społeczeństwie cyfrowym jest to obecne w każdym miejscu życia. Jak zauważają badacze, coraz częściej przenosimy nasze praktyki społeczne do przestrzeni medialnej. Pogrzebowy rytuał pożegnania, będący jedną z najważniejszych praktyk społecznych, stał się ważnym rytuałem w Internecie. Inną sprawą jest to, jakie formy to może przybierać. Są strony o znanych osobach. Możesz zapisywać dane o swoich bliskich oraz pisać książki i wspomnienia. To także rodzaj wirtualnego pomnika pełniącego funkcję miejsca pochówku, tzw. sieciowy odlew obrazów tworzonych przez jednostki w przestrzeni cyfrowej. Z jednej strony może to być nasza chęć utrwalenia osobowości danej osoby, ale w przestrzeni wirtualnej zostaje zachowane to, co o sobie zachowała. W ten sposób po jego śmierci jego cyfrowe ślady zostają skoncentrowane i uporządkowane. Myślę, że dla niektórych będzie to interesujące, szczególnie dla tych, którzy są zanurzeni w życiu online.

„Myślę, że potrzebujemy obu”. Przychodzimy na ten świat fizycznie i fizycznie go opuszczamy. Przychodzenie i odchodzenie ciała wymaga pewnych rytuałów. Nie można po prostu opuścić fizycznej powłoki i całkowicie przenieść się w przestrzeń wirtualną. Jednak w ten czy inny sposób osoba jest coraz częściej reprezentowana w świecie online, gdzie wizerunek osoby zostaje zachowany zarówno wizualnie, jak i dźwiękowo, a chęć utrwalenia i zaznaczenia swojej obecności w tworzeniu globalnej przestrzeni wirtualnej rośnie i rozwój. więcej. Ten element semantyczny jest już obecny w naszych myślach i postrzeganiu tego, co się dzieje. Pierwsze wirtualne cmentarze pojawiły się 30 lat temu, ale teraz staramy się organizować i badać to zjawisko.

— Przestrzeń sieciowa ulega coraz większej legalizacji, a wiele działań wymaga uzasadnienia prawnego i konkretnych aktów prawnych. Jeśli wcześniej wydawało się, że unosimy się w tej przestrzeni, nierozpoznawalni po naszych różnych epitetach, tworząc nową fantastyczną rzeczywistość, teraz rzeczywistość ta uległa zinstytucjonalizowaniu i wymaga dowodzenia od samych uczestników. W zasadzie, jeśli istnieje część interaktywna za pośrednictwem kodu QR, konieczna jest również pomoc prawna. Z drugiej strony naturalne wydaje nam się oglądanie portretów na nagrobkach. Kod QR można uznać za odpowiednik portretu: możesz kliknąć zdjęcie danej osoby, aby je wyświetlić. Ale to coś więcej niż portret. Za pomocą kodów QR możemy przyjrzeć się różnym aspektom życia zmarłego. Moim zdaniem, gdyby podejście to upowszechniło się w Rosji, konieczne byłoby prawne uzasadnienie tego zjawiska.

Wygodne stają się nowe tradycje pogrzebowe, nowe warunki możliwości interakcji z innym światem i pełnienie społecznie ważnej funkcji pamięci o przodkach. Możesz udać się na wirtualny cmentarz, zapalić wirtualną znicz i stworzyć wirtualną przestrzeń z dowolnego miejsca na świecie. Odprawianie tradycyjnych i zwyczajowych rytuałów pamięci, wyłącznie w przestrzeni wirtualnej, daje nam możliwość złagodzenia stanu psychicznego i wypełnienia naszych obowiązków, jak przed erą cyfrową. Stanowi to rozsądne uzasadnienie wagi tego zjawiska we współczesnym społeczeństwie. Ale nie jestem pewien, czy całkowicie nas pochłonie i zniesie ogólnie przyjęte tradycje pogrzebowe. Nie żyjemy jeszcze jak bohaterowie dzieł Pelevina. Wkładając mózg do słoika, nadal jesteśmy fizyczni. A ta strona naszego życia wymaga takiej samej uwagi, jak nasze rozwijające się życie wirtualne.

Источник: 72.RU - главные новости Тюмени. Shkulev Digital