„Nie zapuszczaj włosów i nie noś jasnego makijażu”: problemy młodej nauczycielki w szkole

Korespondentka NGS55.RU Ekaterina Shreiner jest nadal studentką. Jeszcze cztery lata temu siedziała przy biurku, a niedawno... wróciła do szkoły. Pracowałam tam przez miesiąc jako nauczyciel języka rosyjskiego. Przeczytaj o wynikach w kolumnie Catherine poniżej.

Szczerze mówiąc, na początku nie byłem zbytnio zainteresowany tym wydarzeniem. Moje doświadczenie w nauczaniu obejmowało pracę na jedną zmianę jako doradca na obozie dla dzieci. Potem, po trzech tygodniach, poczułam się bardziej zmęczona niż kiedykolwiek w życiu i stwierdziłam, że praca z dziećmi zdecydowanie nie jest dla mnie.

Jednak zadanie okazało się nie takie proste. Zrobiłem wszystko, co mogłem. Ale ani kurtka, ani ogon, ani poważny wygląd mnie nie uratowały. Moje nadzieje, że choć trochę będę podobny do mojego nauczyciela, rozwiały się, gdy licealista na korytarzu zapytał mnie, w której klasie chodzę.

Nie jestem tym zmartwiony. Myślę, że trzeba być co najmniej 5 lat starszym, żeby nie spotykać się ze studentami. Jeśli tak, to możesz być pewien. Po tym incydencie przestałam się zbytnio przejmować wyborem ubrań do szkoły.

Najbardziej interesującą i przerażającą rzeczą w szkole są dzieci. Jestem w 6 klasie. Poznałem ich, gdy tylko zacząłem się uczyć, i od tego czasu prawie codziennie godzinami przemieniałem się z Katyi w Ekaterinę Andreevnę.

Ciekawym doświadczeniem jest oczywiście komunikacja z trzynastolatkami. Musisz być przygotowany na wszystko. Na przykład w klasie jest trudne pytanie. Kolejne zadanie. Kiedy słyszę słowa „Dlaczego…”, moje serce zaczyna bić szybciej. Nigdy nie wiesz, jak złożona tajemnica może kryć się za tym „dlaczego”. To nie jest sprawdzian, do którego można wszystko przygotować z wyprzedzeniem. Musiałem improwizować i na bieżąco zapamiętywać wszystko, co wiedziałem.

W pewnym momencie wydawało mi się, że ci mali ludzie są mądrzejsi ode mnie. Uczysz ich, jak napisać tekst, pytają, co będziesz robić za 10 lat, a ty nagle zaczynasz zastanawiać się nad znaczeniem swojego życia.

Sprawdzanie laptopa to osobna forma sztuki. Oczywiście najciekawszą rzeczą do sprawdzenia jest esej. Niektórzy doświadczeni nauczyciele prowadzą nawet specjalne zeszyty z zabawnymi cytatami napisanymi przez dzieci. Nie miałem czasu na rozpoczęcie takich notatek w miesiąc, ale wciąż pamiętałem kilka zabawnych wyrażeń. Na przykład: „Poza do ćwiczeń jest interesująca”, „Pisarz może sucho wspomnieć o wieku i atrakcyjności, opisując dziewczynę”. Ale za pomocą epitetów czyni opis znacznie ciekawszym: „Lena stoi w bardzo swobodnej pozie”.

Jest takie powiedzenie: tylko ten, kto nic nie robi, nie popełnia błędów. Dlatego wybaczmy niedociągnięcia w pisaniu szóstoklasistom. Co więcej, bardzo mnie pocieszyli. Jeśli nie chcesz wydawać pieniędzy na bilety na koncert stand-upowy, przeczytaj szkolny wypracowanie. Śmiech, a przynajmniej uśmiech gwarantowany.

Oczywiście dzieci są inne, ale ja zdecydowanie miałam szczęście. Bardzo podobała mi się praca z szóstoklasistami, chociaż czasami zapominali, ile trójek jest w słowie „rozumowanie”.

Poruszył mnie także stosunek dzieci do wychowawcy klasy. Bardzo ją kochają. Jasne. Na Dzień Nauczyciela jedna dziewczyna dała mi nawet uroczą kartkę. Ogólnie rzecz biorąc, bardzo miło jest otrzymywać informacje zwrotne od dzieci. Kiedy Twoje dziecko podchodzi do Ciebie, żeby się pożegnać, nie możesz powstrzymać się od uśmiechu.

Źródło: 72.RU - главные новости Тюмени. Shkulev Digital