WOGN przedstawił książkę o wystawach stołecznych w XX wieku

Wielkoformatowe książki obrazkowe, wydawane na podstawie archiwów wojennych, już dawno stały się niezależnym gatunkiem w historii obwodu moskiewskiego. Ogólnie zawiera wiele ilustracji opublikowanych po raz pierwszy i nieznanych wcześniej szczegółów dotyczących poszczególnych wątków historii Moskwy. Kontynuacją serii są książki o licznych wystawach międzynarodowych i ogólnounijnych, których ślady pozostają w całej Moskwie. „Archiwa i zbiory biblioteczne są dziś jednym ze strategicznych filarów naszych wystaw” – powiedziała zastępca dyrektora ds. wystaw Elena Zhuk, prezentując książkę. — zachęca badaczy do większego wykorzystania przechowywanych w nim pieniędzy. Planując nowy projekt, zawsze sięgamy do zbiorów archiwalnych i bibliotecznych, odkrywając wiele nieoczekiwanych i unikalnych materiałów.”

Autor książki i kustosz muzeum Pavel Nefedov powiedział, że w pracy porusza się siedem głównych tematów: od pierwszej Ogólnounijnej Wystawy w 1923 r., która obecnie odbywa się w Parku Gorkiego, po budowę obecnego Centrum Expo. Obecnie na Forum Wystawowym Rosji znajduje się stała ekspozycja. „Pomysł na tę książkę narodził się, gdy przemysł targowy w Moskwie zaczął się rozwijać” – powiedział Niefiedow. — Zaledwie trzy lata temu wydawało się, że sektor konferencyjno-wystawienniczy w Moskwie ustabilizował się. Podobno było to miejsce gdzie odbywały się fora biznesowe i imprezy towarzyskie. Po co chodzić na wystawę, skoro wszystko jest w Internecie? Ale przez ostatnie półtora roku wiele się zmieniło, nowe adresy, nowe rzeczy, wszystko ożyło. Zatem lektura tej książki jest nie tylko przyjemna, ale stanowi także swego rodzaju podręcznik szkoleniowy dla osób, które chcą pracować w branży kongresowej i targowej”.

Historia pierwszej ogólnounijnej wystawy, która obecnie odbywa się w Parku Gorkiego, w książce nie ogranicza się do roku 1923, ale trwa do lat 1943–1944, kiedy wystawiono trofeum. A na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku odbyły się pierwsze wystawy krajów socjalistycznych. „Przyjrzeliśmy się planom dalszej rozbudowy obiektu” – powiedział Nefedov. „Miało to stworzyć ogromne terytorium, które docelowo obejmowałoby nasypy Łużniki i Frunzenskaja. Planowano zorganizować duży obszar wodny, w tym z udziałem słynnego Konstantina Mielnikowa.

W tej książce trofeami nazywane są nie tylko niemieckie czołgi i samoloty zdobyte podczas wspomnianej już Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. To także obiekt wystawienniczy, przywożony do Moskwy podczas wydarzeń i po wystawach. „Robotnik i dziewczyna z kołchozu” powstała z okazji 37. EXPO w Paryżu, ale ostatecznie powróciła do ojczyzny (choć planowana była jako kompozycja tymczasowa). Zespół wystawienniczy w Sokolnikach jest pozostałością po przełomowej amerykańskiej wystawie z 1959 roku. Po zakończeniu wystawy pawilon został zakupiony przez stronę amerykańską.

„Odrębną historią jest pierwsza po wieloletniej przerwie wystawa światowa w Brukseli, która odbyła się w 1958 roku” – mówi Pavel Nefedov. — Wysłaliśmy od razu dwa satelity (oczywiście kopie tych, które były na orbicie), a podczas wystawy przyleciał trzeci satelita, którego kopia została pilnie dostarczona na Expo.

Być może kulminacyjnym momentem książki był koniec lat pięćdziesiątych (odwilż, jaśniejsze dni). Oprócz brukselskiego Expo i amerykańskiej wystawy otwarto główny ogród botaniczny Akademii Nauk ZSRR, obecnie część WOGN. szerokie rzesze. Wszystkie te wydarzenia zostały opisane i zilustrowane materiałami archiwalnymi.

Według Eleny Zhuk książka ukazała się w niezwykle odpowiednim czasie. W pewnym sensie ta książka pozwala nam spojrzeć w przyszłość. „Jak wiecie, 1 sierpnia na terenie wystawy rozpoczęła się budowa nowego centrum wystawienniczego. Obejmuje kilka prestiżowych pawilonów oraz nowy wielofunkcyjny kompleks, który przywróci nas do stanu z wystawy głównej. kraju” – wspomina wicedyrektor. „Ta książka to zatem nie tylko książka o konkretnej sali wystawowej, ale także książka o DNA naszej wystawy”.

Источник: МОСКОВСКИЙ КОМСОМОЛЕЦ